Πριν από το τελευταίο του παιχνίδι ως προπονητής της Λίβερπουλ, την Κυριακή (19/05) κόντρα στη Γουλβς, ο Γιούργκεν Κλοπ, παραχώρησε συνέντευξη στον «Guardian» αναλογιζόμενος την καριέρα του στο Άνφιλντ, που του χάρισε επτά μεγάλα τρόπαια και τον έκανε θρύλο του συλλόγου.
Η Λίβερπουλ και ο Γιούργκεν Κλοπ αποτέλεσαν για σχεδόν μια δεκαετία το τέλειο fit για λόγους more than football. Τον Δεκέμβριο του 2019, καθώς σάρωναν οι Συντηρητικοί -και το Εργατικό Κόμμα μετρούσε απώλειες 60 εδρών- το Λίβερπουλ παρέμεινε ακλόνητο στην υποστήριξή του προς το κόμμα της αντιπολίτευσης. Μια πόλη που έβαζε διαχρονικά τις ανθρώπινες αξίες πάνω από τα καπιταλιστικά εγχειρήματα.
Το Λίβερπουλ αντιπροσώπευε το πολιτικό αντίθετο του οράματος της Θάτσερ για τη Βρετανία: ήταν εργατική τάξη, ψήφιζε τους Εργατικούς και υποστήριζε τα συνδικάτα. [Εν μέρει εξαιτίας αυτού, η βρετανική ελίτ και τα μέσα ενημέρωσης κατηγόρησαν συστηματικά τους οπαδούς της Λίβερπουλ για την τραγωδία του Χίλσμπορο.] Όταν ο Γιούργκεν Κλοπ ρωτήθηκε ευθέως στο παρελθόν προς τα πού κλίνει πολιτικά απάντησε: «Είμαι στην αριστερά, φυσικά. Περισσότερο αριστερά παρά στο κέντρο. Πιστεύω στο κράτος πρόνοιας. Δεν έχω ιδιωτική ασφάλιση. Δεν θα ψήφιζα ποτέ ένα κόμμα επειδή υποσχέθηκε να μειώσει τον ανώτατο φορολογικό συντελεστή. Η πολιτική μου αντίληψη είναι η εξής: αν εγώ πάω καλά, θέλω να πηγαίνουν καλά και οι άλλοι. Αν υπάρχει κάτι που δεν θα κάνω ποτέ στη ζωή μου είναι να ψηφίσω Δεξιά».
«Για μένα [η Λίβερπουλ] ήταν η Νο.1 επιλογή, για οποιονδήποτε λόγο, δεν μπορεί να εξηγηθεί. Απλά σκέφτηκα ότι είναι αυτό που θέλω. Αυτό που κάναμε, μαζί με τον κόσμο, αποκαταστήσαμε την πίστη και την ομαδικότητα. Ο κόσμος απολαμβάνει τη νίκη φυσικά, αλλά το να παλεύει γι’ αυτήν, ειδικά. Είναι μέρος της ιστορίας μας εδώ, ότι πραγματικά δεχόμαστε σκληρά χτυπήματα, δεχόμαστε δυνατές γροθιές και σηκωνόμαστε ξανά. Ο κόσμος μάλλον το απολαμβάνει και αυτό λίγο, απλά είναι διαφορετικό. Δεχόμαστε τις γροθιές καλύτερα από άλλους και συνεχίζουμε πάλι. Δεν ήταν σχέδιο, αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι εδώ. Δεν είμαι σοσιαλιστής, αλλά προέρχομαι από εκεί. Καταλαβαίνω τη ζωή έτσι. Ταιριάζω τόσο καλά. Δεν χρειάστηκε να αλλάξω καθόλου, αυτό ήταν η μεγαλύτερη ευλογία. Έχουμε την ίδια άποψη για τη ζωή και δεν χρειάζεται να προσποιούμαι ότι είμαι κάποιος άλλος. Μπορώ απλώς να λέω αυτό που σκέφτομαι, στον υπόλοιπο κόσμο δεν αρέσει, αλλά στο Λίβερπουλ μάλλον αρέσει, οπότε συμφωνούμε στα περισσότερα πράγματα. Έτσι είναι τα πράγματα», δηλώνει ο Γερμανός τεχνικός σε συνέντευξή του στη «Guardian».
Ερωτηθείς πως αποτιμά τα τελευταία οκτώμισι χρόνια, απαντά: «Είναι τόσο σπάνιο σε αυτόν τον κλάδο να μπορείς να δημιουργήσεις αυτού του είδους τη σχέση με ένα κλαμπ και με μια πόλη, γιατί, στην αρχή, τι ξέραμε; Δεν είναι ότι μπορούμε να πούμε ψέματα. Στα 15 χρόνια πριν από την άφιξή μου παρακολουθούσα πολύ ποδόσφαιρο, αλλά παρακολουθούσα πολύ Λίβερπουλ; Όχι. Οπότε το να έρθω εδώ και να ζήσω τη ζωή που έκανα, αφιερώνοντας τα πάντα σε αυτό, κάτι που έπρεπε να κάνω για τους ανθρώπους, είναι πραγματικά ξεχωριστό. Όπως το βλέπουν οι άνθρωποι στην Αγγλία, είτε αγαπάς τη Λίβερπουλ, είτε μισείς τη Λίβερπουλ. Προφανώς ήταν πολύ εύκολο για μένα να ερωτευτώ τον σύλλογο και τους ανθρώπους. Είναι μια πολύ ξεχωριστή ιστορία. Θα μπορούσε να είναι πιο επιτυχημένη; Ναι. Με μένα; Δεν ξέρω. Κάναμε τα πάντα. Είμαι πολύ αυτοκριτικός, αλλά δεν το σκέφτομαι με κριτικό τρόπο. Είχαμε πολύ καλές στιγμές με σούπερ ποδοσφαιρικές στιγμές, πραγματική ανάπτυξη, δύσκολες στιγμές, ξεπερνώντας τις όλες. Εντάξει, ίσως όχι πάντα στην ώρα τους, αλλά κοιτάζω πίσω με χαμόγελο».
