«Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα» τραγούδησε η Γιώτα Λυδία μα για την ΑΕΛ δεν είναι αυτήν πιο μεγάλη ώρα! Ήμαρτον, δεν είναι ο Λεβαδειακός η πιο μεγάλη ώρα για την ΑΕΛ! Απλά είναι «η ώρα που γεννιέται η ζωή»!
Γράφει ο Δημήτρης Πετρωτός
Για χρόνια η ΑΕΛ έμοιαζε με μια κοιμώμενη βασίλισσα! Κακά τα ψέματα η περίοδος «Κούγια» στην ΑΕΛ ήταν χειρότερη και από τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια». Δεν θα αναλωθώ στη πιο «σκοτεινή» περίοδο της ιστορίας της ομάδας μας. Και αυτό διότι πάντα ακόμη και στο σκοτάδι μου αρέσει να ψάχνω το ψεγάδι φωτός και να καταφέρνω να τραβήξω την «κουρτίνα» ούτως ώστε ολόκληρο το «δωμάτιο» να ΦΩΤΙΣΤΕΙ!
Το «δωμάτιο» αυτό λοιπόν είναι η ΑΕΛ. «Οι μέρες του σκότους» λοιπόν ήρθε «η ώρα» να γίνουν «οι μέρες του φωτός». Το φως είναι δυνατότερο από το σκοτάδι!
Εκείνοι που μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν την αλλαγή είναι ο κόσμος! Κανείς άλλος. Το έχω ξαναγράψει, το έχει πει και ο προπονητής μας. Ο κόσμος είναι η δύναμη της ομάδας αυτής. Σας το είχα γράψει πως εάν κάθε Κυριακή είχαμε 10.000 κόσμο στο γήπεδο, εάν κάναμε το γήπεδο «μόδα» που λέει ο Παύλος Δερμιτζάκης, δεν θα βλέπαμε κανέναν! Ειδικά στη κατηγορία αυτήν! Ειδικά!
Ξυπνάτε! Εμείς είμαστε η ΑΕΛ! Εγώ, εσύ, ο πατέρας σου, η μάνα σου, ο αδερφός σου, η αδερφή σου, ο φίλος σου, ο ξάδερφος σου, ο κουμπάρος, ο γείτονας σου, ο …, ο …, κλπ κλπ. Ο κάθε ένας Λαρισαίος που μπορεί να στερηθεί από το… υστέρημά του και να βρεθεί στο πλευρό των… 11 και να γίνει ο 12ος παίκτης.
Ο αγώνας κόντρα στο Λεβαδειακό ας είναι αυτήν η «σπίθα» που θα ανάψει και πάλι την «φωτιά» όλων μας! Που θα απομακρύνει μια για πάντα τα όποια σύννεφα μπορεί να υπάρχουν ακόμη στον ουρανό μας! Μαζί να κάνουμε την ΑΕΛ και πάλι μεγάλη. Γιατί εμείς κάνουμε την ομάδα αυτήν μεγάλη! Κανείς άλλος! Εμείς!
Ο ΚΟΣΜΟΣ!!!
«Ας είναι αυτήν η αρχή στην ανηφόρα»… της ΑΕΛ!
